GRAFOLOGIA osobopoznawcza
Cechy pisma osób niesłyszących.

Zobacz też:
Pismo osób głuchych wykazuje wiele cech charakterystycznych.
Większość z nich sprowadza się do "zniekształcania" tzw. warstwy językowej w wypowiedzi na piśmie.
Do najpowszechniej spotykanych nieprawidłowości w tym zakresie, popełnianych przez osoby niesłyszące bądź niedosłyszące należą:
- stosowanie błędnej końcówki deklinacyjnej,
- nieprawidłowe użycie lub pominięcie zaimka zwrotnego "się",
- brak związku zgody pomiędzy podmiotem a orzeczeniem,
- szyk zdania odmienny od poprawnego,
- błędnie użyty przyimek,
- niepoprawna końcówka osobowa,
- zastosowanie niewłaściwej części mowy,
- błędnie utworzona liczba mnoga,
- błędnie użyta forma bezokolicznikowa,
- pomijanie czasownika - orzeczenia w zdaniu,
- stosowanie liczebników głównie w formie cyfrowej,
- trudności z precyzyjnym i poprawnym określeniem czasu,
- pomijanie przyimków w zdaniu,
- zastosowanie w zdaniu pojedynczym dwóch lub więcej czasowników w formie orzeczenia,
- błędny zaimek osobowy,
- nadużywanie słów kluczowych łączących lub inicjujących zdania,
- deformacje zapisu pojedynczych słów.
W tym miejscu zauważyć należy, że pojedynczo (a w indywidualnych przypadkach nawet często) pojawiające się poszczególne z ww. cech pisma nie muszą świadczyć o wadach słuchu.
Mogą one być skutkiem oddziaływania czynników środowiskowych lub psychofizycznych, okresowych jak np. zmęczenie czy depresja, lub trwałych jak np. słabe wykształcenie.
Zauważyć też należy, że osoba tracąca słuch w wieku starczym, a dobrze wykształcona i obyta z językiem pisanym, nie musi popełniać wyżej opisanych błędów pomimo utraty słuchu.